نمی دانم

نمی دانم.... 
تو معلم بودی
یا پزشک 
یا جادوگر شهر 
البته به اشغالگرها شباهت بیشتری داشتی 
آمدی و کوچه پس کوچه های قلبم را به تاراج بردی و غارت کردی 
رژیم صهیونیسیت بودی و قلبم فلسطین 
جوری اشغالش کردی که انگار از ازل برای تو خلق شده بود
حالا که نیستی دلم نبودنت را دل دل می کند 

عشق برای بودنت پا به پا می شود 
دلتنگی بر روان خسته ام ضرب آهنگ آشوب می کوبد 

می خواهم از تو بنویسم این قلم به نوشتن از تو معتاد شده 
تویی که از شدت دوری روی نقطه کور ذهنش ایستاده ای 
دلم بودن می خواهد 
ماندن 
و برای تو سرودن 
بودن بهانه می خواهد 
ماندن دلیل محکم تر 
و تو تنها دلیل ماندن منی 
 

او

به  نام خداوندگار عشق

نمیدانم او که بود و از کدامین دیار آمد در راه مانده بود و جایی برای ماندن نداشت در قلبم کلبه کوچکی را به نامش زدم اما انگار از مدت ها پیش آیین دل نشینی را فرا گرفته بود.شورش کرد و دیکتاتوری قلبم را مورد هجوم قرار داد دیری نپایید که خود بر سریر حکمرانی قلبم نشست و هنوز از راه نرسیده شد مالک این قلب تنها او پادشاه قدرتمندی شد آنچنان قدرتمند که هیچ کسی یارای مقابله با امپراطوری ستمگرانه ای که در قلبم پایه ریزی کرده بود را نداشت.