بی بی معصومه

چند وقتی میشد به خونه قدیمیش سری نزده بودم داخل که رفتم همه چی سرجاش بود مرتب مرتب همون خونه کاه گلی قدیمی که وقتی بارون میومد سقف چوبیش چک....چک...چک....انگار باهامون حرف میزد
نگاهم افتاد به شومینه ای که دلش پر بود از آتیشای قرمز و نارنجی که زبونه میکشیدن و اتاق کوچیک بی بی معصومه رو گرم تر میکردن...یهو صداش اومد:

ماهی کوچولو

اولین باری که به چشماش نگاه کردم، همون حوض دایره ای  که عکس آسمون شب افتاده داخل آبش.یکی وسط چشماش ایستاده بود.کسی که هر لحظه برام ناشناخته تر میشد.

انگار ایلیا بود که میخواسته لب حوض وضو بگیره ؛عکسش افتاده  توی آب یه قطره از اشک چشماشو برداشته  و باهاش وضو گرفته ؛ولی چشماش عاشق ایلیا شده بود .